กวีบทเก่า
คำร้อง นิติพงษ์ ห่อนาค
ทำนอง อนุวัฒ สืบสุวรรณ
PROX : ร้อง
Intro :       
แต่ก่อนทุกครั้งทีไร ได้อ่านได้เห็นในบทกวี
แค่อ่านแล้วทิ้งมันไป ไม่เคยไยดีไม่ซึ้งไม่ชวนฝัน
* ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า
คือความรักที่กลายเป็นความเศร้า
อ่านไปก็งั้นๆ เรื่องราวที่ซ้ำๆ
อ่านไปยังขำ ซ้ำเติมเรื่องเก่า
ต้องมีคนสมหวัง ต้องมีคนชอกช้ำ
ไม่จำ ไม่ซึ้ง ไม่เกี่ยว กับเรา
จนวันที่เขาลืมเรา จู่จู่ความเหงาก็เกิดมี
กลับเกิดลึกซึ้งในบทกวี ได้อ่านอีกทีน้ำตาจะไหล
(ซ้ำ *)
** อ่านไปอย่างช้าๆ เรื่องราวคนช้ำๆ
แต่มันไม่ขำ เพราะเป็นตัวเรา
ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง
กับความผิดหวัง ต้องเจ็บต้องเหงา
เก็บความหมายทุกตอน เก็บอักษรทุกตัว
อยู่ในหัวใจเราเข้าไปข้างใน
ให้มันช้ำไปอีก ให้มันช้ำกว่านี้
ให้มันสาแก่ใจ ให้ช้ำกว่านี้
Instru:     
(ซ้ำ **)
อ่านไปอย่างช้าๆ รักมันช้ำๆ
แต่มันไม่ขำ เพราะเป็นตัวเรา
ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง
กับความผิดหวัง ต้องเจ็บต้องเหงา
Instru:   
ต้องเจ็บต้องช้ำเป็นอย่างตัวเรา

กวีบทเก่า
คำร้อง นิติพงษ์ ห่อนาค
ทำนอง อนุวัฒ สืบสุวรรณ
PROX : ร้อง
Intro :       
แต่ก่อนทุกครั้งทีไร ได้อ่านได้เห็นในบทกวี
แค่อ่านแล้วทิ้งมันไป ไม่เคยไยดีไม่ซึ้งไม่ชวนฝัน
* ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า
คือความรักที่กลายเป็นความเศร้า
อ่านไปก็งั้นๆ เรื่องราวที่ซ้ำๆ
อ่านไปยังขำ ซ้ำเติมเรื่องเก่า
ต้องมีคนสมหวัง ต้องมีคนชอกช้ำ
ไม่จำ ไม่ซึ้ง ไม่เกี่ยว กับเรา
จนวันที่เขาลืมเรา จู่จู่ความเหงาก็เกิดมี
กลับเกิดลึกซึ้งในบทกวี ได้อ่านอีกทีน้ำตาจะไหล
(ซ้ำ *)
** อ่านไปอย่างช้าๆ เรื่องราวคนช้ำๆ
แต่มันไม่ขำ เพราะเป็นตัวเรา
ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง
กับความผิดหวัง ต้องเจ็บต้องเหงา
เก็บความหมายทุกตอน เก็บอักษรทุกตัว
อยู่ในหัวใจเราเข้าไปข้างใน
ให้มันช้ำไปอีก ให้มันช้ำกว่านี้
ให้มันสาแก่ใจ ให้ช้ำกว่านี้
Instru:     
(ซ้ำ **)
อ่านไปอย่างช้าๆ รักมันช้ำๆ
แต่มันไม่ขำ เพราะเป็นตัวเรา
ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง
กับความผิดหวัง ต้องเจ็บต้องเหงา
Instru:   
ต้องเจ็บต้องช้ำเป็นอย่างตัวเรา