เนื้อเพลง ทุ่งเหงา – พงศ์ จักรพงศ์

ลมพัดทิวไผ่ เหมือนเสียงใจที่โอดโอย
กลีบดาวเรืองเริ่มร่วงโรย ชะนีโหยบนยอดยาง
แม่บัวกลางบึง เอื้อมไม่ถึงจึงหมดทาง
กรุ่นไอดินเคล้ากลิ่นฟาง แต่กลิ่นแก้มนางไม่จางหาย

ดอกทานตะวัน ยังหันสู้สุริยา
ดอกสายหยุด ดอกพุดเอื้องป่า ดอกกระดังงา ส่งยิ้มให้
นกเขาคู่กัน แล้วฉันคู่ใคร
ลมโชยโบกดอกโศกไสว ตะแบกผลิใบ สีม่วงดอกบาน

นั่งเป่าขลุ่ยดูทุยเล็มหญ้า
น้องนางบ้านนา เคยมาส่งตายิ้มหวาน
กระถินริมทุ่ง ผักบุ้งเป็นพยาน
หุ่นไล่กาบอกน่าสงสาร นกเขาขับขานสะท้านทุ่ง

ลมพัดรวงข้าว ใจของสาวเริ่มโบกโบย
ดอกลั่นทมโดนลมโชย กรีบร่วงหลุดโรย ไม่เรืองรุ่ง
กลับเถิดหนา แม่สาริกาหลงกรุง
ดอกรักโรยทั่วท้องทุ่ง พี่นอนสะดุ้ง เพราะทุ่งขาดเธอ

นั่งเป่าขลุ่ยดูทุยเล็มหญ้า
น้องนางบ้านนา เคยมาส่งตายิ้มหวาน
กระถินริมทุ่ง ผักบุ้งเป็นพยาน
หุ่นไล่กาบอกน่าสงสาร นกเขาขับขานสะท้านทุ่ง

ลมพัดรวงข้าว ใจของสาวเริ่มโบกโบย
ดอกลั่นทมโดนลมโชย กรีบร่วงหลุดโรย ไม่เรืองรุ่ง
กลับเถิดหนา แม่สาริกาหลงกรุง
ดอกรักโรยทั่วท้องทุ่ง พี่นอนสะดุ้ง เพราะทุ่งขาดเธอ