หัวข้อของบทความนี้จะเกี่ยวกับบุพการี แปลว่า หากคุณต้องการเรียนรู้เกี่ยวกับบุพการี แปลว่ามาเรียนรู้เกี่ยวกับหัวข้อบุพการี แปลว่ากับPop Asiaในโพสต์กรรมของพ่อแม่ ที่กระทำต่อลูก โดยไม่รู้ตัว 14 ประการ | ธรรมะเตือนใจ EP.16นี้.
สารบัญ
ข้อมูลทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับบุพการี แปลว่าในกรรมของพ่อแม่ ที่กระทำต่อลูก โดยไม่รู้ตัว 14 ประการ
ที่เว็บไซต์PopAsiaคุณสามารถอัปเดตเอกสารอื่น ๆ นอกเหนือจากบุพการี แปลว่าเพื่อรับความรู้ที่เป็นประโยชน์มากขึ้นสำหรับคุณ ในหน้าpopasia.net เราอัปเดตเนื้อหาใหม่และถูกต้องทุกวันสำหรับคุณเสมอ, ด้วยความหวังว่าจะมีเนื้อหาที่สมบูรณ์ที่สุดสำหรับผู้ใช้ เพื่อช่วยให้คุณได้รับข้อมูลออนไลน์ที่สมบูรณ์ที่สุด.
ข้อมูลบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับหมวดหมู่บุพการี แปลว่า
กรรมของพ่อแม่ 14 เรื่องที่ลูกทำโดยไม่รู้ตัว | ธรรมะเตือนใจ EP.16 —————————————————— ***** จัดทำและบรรยายด้วยเสียง ►PURIFILM Channel สอบถามรายละเอียดได้ที่ ►Call. 099-115-9165 (ปุริ) ——————————————————— *****Follow and watch at : Youtube : ► Blogger : ► Facebook : ► Instagram : ► — ————————————————
ภาพถ่ายที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อของบุพการี แปลว่า
ธรรมะเตือนใจ EP.16 ติดตามเนื้อหาเพิ่มเติมได้ที่ด้านล่าง right
เนื้อหาเกี่ยวกับบุพการี แปลว่า
#กรรมของพอแม #ทกระทำตอลก #โดยไมรตว #ประการ #ธรรมะเตอนใจ #EP.16.
purifilm,ภูริฟิล์ม,กรรมของพ่อแม่,กรรมของพ่อแม่ ที่กระทำต่อลูก โดยไม่รู้ตัว 14 ประการ,ธรรมะ,ธรรมะเตือนใจ.
กรรมของพ่อแม่ ที่กระทำต่อลูก โดยไม่รู้ตัว 14 ประการ | ธรรมะเตือนใจ EP.16.
บุพการี แปลว่า.
หวังว่าบางค่าที่เราให้ไว้จะเป็นประโยชน์กับคุณ ขอบคุณมากสำหรับการติดตามเนื้อหาบุพการี แปลว่าของเรา
เราก็เศร้าเกิดมาหวังให้พ่อแม่สุขสบายพยายามทำทุกอย่างหาเงินเลิกสามี..เพื่อจะให้พ่อแม่มีชีวิตที่ดีหาเงินแต่ก็ไม่เคยได้รับความเมตาและเข้าใจว่าเราห่วงเขา
สาธุๆๆอนุโมทามิ
ตั้งแต่เกิดมาไม่รู้จักคำว่ารักจากแม่เลย ใช้ให้ทำงานหาเงินให้ตั้งแต่เล็กๆ ได้เงินก็เอาไปหมด จนอดคิดไม่ได้ว่าเราใช่ลูกของแม่หรือเปล่า…
พ่อแม่เรา เราทำอะไรก็ผิดทุกเรื่อง พูดอะไรทำอะไรไม่ถูกอกถูกใจเลย แม้สุดท้ายสิ่งที่เราพูดนั้นถูกต้อง
ผมอาจเป็นลูกและเป็นพ่อที่ไม่ดีนัก ตอนเป็นเด็กผมค่อนข้างเกเรสร้างแต่ความเดือดร้อนให้พ่อกับแม่ตลอด พอโตขึ้นมาก็ไม่ค่อยได้ดูแลพ่อแม่ได้เงินมาก็เที่ยวเตร่กับเพื่อนๆกระทั่งได้มาเป็นพ่อคนนิสัยเดิมๆก็ยังไม่หายไม่สนใจลูกเมียยังติดเพื่อนฝูงทำลูกเมียเสียใจ จนมาถึงจุดๆหนึ่งทีี่เริ่มคิดได้หันมาสนใจลูกเมียและเริ่มเป็นห่วงพ่อแม่เลิกเที่ยวเลิกดื่ม หันมาใส่ใจความเป็นอยู่ทั้งพ่อแม่ลูกเมียและมีโอกาสได้ตอบแทนพ่อแม่ดูแลความเป็นอยู่ในบ้านเพิ่มความอบอุ่นในครอบครัว ที่ผมกล่าวมานี่เป็นเพราะตอนนี้ผมแก่ตัวลงพ่อแม่เสียชีวิต ลูกๆมีครอบครัวแต่จิตสำนึกในการกระทำของผมในอดีตมันเข้ามาก่อกวนความคิดทำให้มีความเสียใจกับเรื่องหล่ายๆอย่างที่ทำไว้อยากจะกลับไปแก้ไขแต่ก็เป็นไปไม่ได้แค่ทำปัจจุบันให้ดีนี่คงเป็นกรรมที่ทำไว้กับพ่อแม่ลูกเมียเลยทำให้คิดถึงแต่อดีต
เราทำดี เลี้ยงดูทุกอย่าง อยากได้อะไรหาให้หมด แต่แม่เอาของของเราที่หามาให้แม่ ไปให้น้องหมด เราให้เงินแม่ แม่เอาเงินไปให้น้อง เราซื้อของกินดีๆให้แม่ แม่ไม่กิน แม่เกบไว้ให้น้อง เราทำงานหนักเพื่ออยากมีเงินมาใช้หนี้ให้แม่ ดูแลแม่ แต่แม่ไปรับจ้างทำงานหนักเพื่อเอาเงินมาให้น้อง น้องเราเปนคนสร้างหนี้ไว้หลายแสน แต่คนที่แม่บังคับให้ใช้หนี้กลับเปนเรา เราอายุ40 มีลูกชายพิการทางสมอง อายุ8ขวบ น้องชายเราอายุ30
ตอนนี้เราเป็นทุกข์ใจมาก ทำไมต้องเปนเรา สรุป เจ้ากรรมนายเวรเรา คือทั้งแม่ทั้งน้องทั้งลูก จะให้คิดแบบไหนถึงจะได้กุศล จะให้ทำยังไงถึงจะหมดเวรหมดกรรมต่อกัน ใช้หนี้ต่อไปแบบไม่คิดอคติแบบนั้นน่ะหรอ เหนื่อยมาก แต่ชีวิตต้องเดินต่อไป เพราะฟ้าลิขิตให้เราเกิดมาเป็นคนเก่งในส่ยตาของทุกคน รับผิดชอบครอบครัว ภาระหนี้สินทุกอย่าง สากกระเบือยันเรือรบ น้องชายนอนตีพุงอยู่บ้านงานการไม่ทำ แบมือขอแม่ และแม่ก็มาขอเราอีกที วนเวียนอยุ่แบบนี้ ไม้รุ้จะจบสิ้นเมื่อไหร่
ขอบคุณค่ะ อนุผโมทนาบุญด้วยนะคะ
ผมอายุ53แล้วถือว่าแก่มีน้องๆอีก4คน ผมถูกกระทำทั้งร่างกายและจิตใจ โดยฉเพราะจิตใจ ตั้งแต่เด็กที่จำความได้ พ่อรักลูกคนนึงมาก เวลาพูดก็จะยกหางลูกรัก แล้วสอดแทรกให้ผมเป็นคนไม่ดี ให้ลูกทุกคนฟังหรือให้คนอื่นฟัง ทำอะไรผิดกัน ผมจะถูกตีอยู่คนเดียว ตอนเด็ก ตอนโตถ้าผิดใจพ่อจะกลั่นแกลงหรือเอาไปว่ากล่าวเสียหายอยู่ตลอด แม้กระทั้ง ไล่ให้ไปอยู่ที่อื่น (ผมปลูกบ้านเองในที่พ่อแม่) ขณะที่ลูกคนอื่นได้รับการสนับสนุน ออกเงินปลูกบ้านให้แบ่งที่ให้เสร็จ ส่วนแม่ตั้งแต่เล็กก็ไม่ได้ใส่ใจกับผมเท่าไหร่ โตมามีครอบครัว ผมต้องกู้เงินแม่ไปลงทุน ผมค้าขาย ถึงตอนเย็นแม่ก็มาเก็บดอก(แพงมากๆ..โหด)วันไหนไม่ได้ผมมีไม่พอก็จะด่าว่าเสียหาย บางครั้งถึงขนาดหาว่าผมเนรคุณ(ผมก็มีเถียงกลับบ้าง ด้วยอารมณ์แระ)แม่ป่วยผมไปเยี่ยมก็ทวงดอกผมไม่มีให้ ก็ว่าเสียหาย จนผมไม่อยากไปเยี่ยมแต่พอผมไม่ไป ก็ว่าผมเนรคุณ ผมเลยให้ลูกผมไปเฝ้า ทั้งๆที่ลูกคนอื่นหลายคนอื่นไม่เคยไปเฝ้าเลย บางครั้งเอาผมไปว่าและสาบแช่งไม่ให้เจริญให้คนอื่นฟังถ้าทวงเงินไม่ได้ ผมเองก็ไม่ใช้คนดีเด่เท่าไรหรอก ก็ทำมาหากิน ปกติเหมือนคนทั่วไป ไม่เคยเบียดเบียนพ่อแม่ ผมอยู่กับย่าตอนเด็กหลายปีเหมือนกัน ย่าจะคอยพร่ำสอน เกี่ยวกับ ปาบบุญคุณโทษตลอด ผมมีสำนึกในเรื่องนี้พอสมควร ย่าเอ็นดูผมมาก จนทำให้พี่ป้าน้าอาอิจฉา และกระทำกับผมเหมือนพ่อแม่กระทำ มันอาจส่งผลมาจากที่พ่อแม่กระทำกับผม แต่ก็มีบางคนนะเค้าไม่ได้กระทำอะไรกับผม แต่ก็เฉยเมยไม่แยแสอะไรกับผม สรุปทั้งตระกูล เกลียดผม …จนทำให้ผมคิดและตั้งคำถาม กับคนอื่นว่าผมใช้ลูกพ่อแม่หรือป่าว แต่ใครๆก็บอกว่าใช้และมีอ้างหลักฐานยืนยันได้ แต่ทำไมผมมองดูครอบครัวอื่นหรือน้องๆผม ไม่เจอแบบผม…ผมเลยเข้าใจคนที่ตีพ่อแม่ ทะเลาะกับพ่อแม่แบบตัดขาดจากกัน มันขึ้นกับอารมณ์ของแต่ละคน หรือว่าเจอแบบใหน ผมไม่อยากเป็นคนเนรคุณ ผมอยากเป็นเหมือนคนส่วนใหญ่ ที่ดูแลพ่อแม่ ยามแก่ ผมเป็นส่วนเล็กๆในสังคมที่คนทั่วไปไม่เข้าใจ ผมจึงเขียนขึ้นมา โดยไม่ได้มีเจตรนาเอาพ่อแม่มาว่ากล่าว แต่อยากให้ คนส่วนใหญ่อาย่าเพิ่งตัดสินใจกับคนส่วนน้อย
แม่ทำให้เรารู้สึกว่าแม่ไม่ได้รักเรา แม่รักแต่น้องสาว ทั้งที่เราหาเงินให้แม่ใช้ตลอดชีวิต แต่น้องไม่เคยส่งเงินให้แม่แม้แต่สักครั้ง แต่ทำไมแม่รักแต่น้อง แม่ทำให้เรารู้สึกอย่างนี้จริงๆ
ผมโดนพ่อทุบตีตั้งแต่จำความได้ ไม่เคยเลี้ยงดูช่วยเหลือ อยากเรียนก็ไม่เคยจะส่งเสริมต้องดินรนทำงานตั้งแต่อายุ 15 ไม่ให้เรียนต่อส่งให้มาอยู่ต่างจังหวัดมาทำงานกับน้า พ่อกินแต่เหล้าทุกเย็นพอเมาก็หาเรื่องลูกเมีย ด่าสารพัด พออยากคิดจะทำธุระกิจเป็นของตัวเราเองเลี้ยงครอบครัว กับถูกว่าด่าต่างๆนาว่าเราอายุขนาดนี้ยังไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย ชอบเอาไปเปลี่ยบเทียบกับคนอื่น ขนาดจะกินข้าวทุกคนต้องห้ามกินก่อน พ่อต้องกินก่อนอิ่มแล้ว ลูกเมียถึงจะกินได้ ถ้ากินก่อนก็จะโดนด่า บางทีเราก็นึกท้อและสงสารตัวเองกับแม่มากทำไมต้องมาเจอแบบนี้
ทุกวันนี้ใช้หนี้กรรมกับครอบกับครอบครัวอย่างเดียวค่ะ มีครบทุกข้อที่กล่าวมาเลย ตอนนี้ส่งผลกับน้องชาย..เราเองเกิดในครอบครัวแบบนี้เลย แต่ไม่ได้โตในครอบครัว ต้องลำบากตั้งแต่เด็กออกมาทำงานหาเงินส่งเสียเลี้ยงดูพวกเค้า สอนตัวเองว่าอย่าเป็นคนไม่ดี ดูตัวอย่างที่ดีและไม่ดีจากคนอื่นเอาค่ะ
แปลว่าเราแตกต่างจากครอบครัวอื่น ไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่รักลูก ไม่มีลูกคนไหนถือสาพ่อแม่
ถึงคนในบ้านจะไม่รัก แต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีตา ส่งคนมารักมาดูแลก็โดนอิจฉาด่าทุกวัน แต่ก็ขอบคุณทุกความทุกที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ทำให้รู้ว่า เราควรรัดตัวเองให้มากกว่าคนอื่น
ไม่รักก็ไม่ว่านะ แต่มาอิจฉาแล้วด่าเราด้วยนี้สิ แปลกใจมากดีที่ไม่เป็นคนคิดลบ มิน่าถึงเห็นข่าวบางคนตีพ่อตีแม่ อาจจะเพราะเห็นเหตุผล ถ้าเราเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแคนคิดลบก็คงจะตีพ่อแม่ เพราะเราให้จนหมดเนื้อหมดตัวแล้วรถไม่มี งานไม่มี ยังเป็นคนเห็นแก่ตัวในสายตาคนในบ้าน ไม่ให้เราดื่มน้ำหาว่าเปือง น้ำเปลืองข้าว
นึกว่าจะมีแต่เราที่เจอ พ่อแม่ไม่รัก เห็นหลายท่านคอมเม้นบางคนหนักกว่าเราอีก
มีวิธีแก้ไหมครับ
สรุปพ่อแม่ก้อแสนดีลูกเลวเหมือนเดิม5555
ปล่อยวาง ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุด
เราโดนพ่อเลี้ยงตบตีตั้งแต่เด็ก ส่วนแม่ก็ทำเฉยๆ
พ่อเลี้ยงใช้กำลังตบตีด่าทอด้วยคำหยาบ กลั่นแกล้งเราให้เรารู้สึกอายตลอด ส่วนแม่ก็ไม่ค่อยสนใจเราเลย เราแทบไม่คุยกัน เราโตมาเราไม่เคยคิดว่าเขามีบุญคุณกับเรา เพราะตั้งแต่9ขวบเราทำงานบ้านทุกอย่างเหมือนคนใช้ ยิ่งพอเขามีลูกใหม่ก็ใช้เราหนักขึ้น กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้าล้างจาน หุงข้าวกรอกน้ำ ซื้อกับข้าว เราทำหมด ไม่เคยได้ไปเล่นไหนกับเพื่อนเลย บ้านเราทำมาค้าขายเราก็ขายตลอด เราเสียใจและเจ็บใจจนถึงทุกวันนี้ เพราะนั่นทำให้เราป่วยเป็นซึมเศร้าขั้นรุนแรงจนเรียนไม่จบปวส. แถมทำงานก็ไม่ได้เพราะฟุ้งซ่าน เรากลายเป็นคนที่ล้มเหลวกับทุกสิ่งที่ทำ จนเราอยากตาย เราเหมือนอยู่ใช้กรรมมาตลอด 21 ปี ขอให้มีใครซักคนช่วยดึงเราขึ้นมา แต่ในความโชคร้ายเราก็พบความโชคดีที่แฟนรับรู้และสงสารเลยไม่ให้ทำอะไร เขาทนเหนื่อยคนเดียว ให้เราอยู่บ้านเลี้ยงแมว ส่วนพ่อแม่นั้นหลังจากที่เราออกจากบ้านไป เขาก็มีปัญหาทางการเงินหนักมาก หนักจนถึงขั้นไม่มีเงินจะให้น้องกินข้าว เราด้วยความสงสารก็ให้เงินเขาน่ะ สงสารน้องรักน้องมาก เราตัดสินใจมาช่วยเขาทำให้เขายืนได้อีกครั้ง จนทุกวันนี้ปัญหาที่เขามีก็เบาลงมาก เราไม่หวังอะไรจากเขาเลย หวังแค่น้องคนเล็กจะโตมากเป็นคนที่ประสบความสำเร็จก็พอใจแล้ว
อนุโมทนาสาธุด้วยครับ
แล้วเป็นเวรกรรมอะไรของหนูเกิดมาแม่ต้องทิ้งหนูแล้วพ่อก็เสียชีวิตหนูแทบจะไม่เหลือใครเลย
ทุกคนคะคือพ่อแม่หนูอะหนูอยู่ทะเทแล้วหนูอะกับบ้านแล้วก็มาซายมาก็เล่นนะพอเย็นก็ไปกินข้าวหนูอาบนํ้าหนูโดนตีเพราะว่าหนูไม่ใช่สบู่ค่ะผิดหรอแค่นี้เองทำไมต้องตีด้วยค่ะ
แล้วพ่อที่มีลูกชายอายุตั้ง30แล้ว ต้องหาข้าว ล้างจาน ซักผ้า ให้ ไม่สั่งสอนให้รู้บุญคุณปู่ย่าที่เป็นผู้จ่ายทุกสิ่งอย่าง โดยที่พ่อคนนี้ไม่เคยมีภาระจ่ายอะไรเกี่ยวกับหน้าที่พ่อที่ต้องให้ลูกเลย จน แก่แล้วต้องมารับใช้ลูกชายที่ครบ32 ที่ไม่ทำอะไรเลย เป็นบาปทั้งลูก และพ่อมั้ย
เราเกิดมาเพื่อให้..หาเงินให้ดูแลน้องๆแต่ไม่ได้เกิดมาเพื่อได้อะไรจากพ่อและแม่แม้แต่คำพูดดีๆหรือความรัก
ใช่ครับ เวลาพ่อแม่ผิด ก็จะด่าแต่ผม เพราะแม่ก็ด่าว่าทำให้พ่อแม่เสียหน้า ผมไม่เคยได้รับความอบอุ่นเลย