เนื้อเพลง นิยายเมืองหลวง – แอม เสาวลักษณ์ ลีละบุตร

INTRO  :     


                          
ออกไปเดินปะปน พร้อมผู้คนมากมาย 

                     
เธอคือสาวชาวเมือง ที่ยังต้องดิ้นรน 

                                    
แต่งตัวสวยเสื้อผ้าสะอาด ทั้งที่ใจหมองหม่น 

                 
แต่ไม่เคยมีใครสักคน จำชื่อเธอ 


(ดนตรี)     


                            
เมื่อตะวันโรยแรง แสงจะลับขอบฟ้า 

               
ก็จะเห็นเธอมา อย่างคนไม่มีที่ไป 

                          
กลับมาบ้านที่ไม่มีคน ห้องที่ไม่มีใคร 

                           
แต่ก็คงจะเป็นที่เดียว ให้เธอได้ซุกนอน

                        
ในคืนวันนั้น ท่ามกลางพายุฝน 

                              
มีคนมองเห็นผู้ชายหลายคนในห้องเธอ 

                                 
จนในเวลาแสงไฟดับไป เขาทำอะไรเธอ 

                           
(ฝนซาแต่ฟ้ายังหม่น มีแค่ความมืดมัว)


(ดนตรี)     
             


                         
เมื่อตะวันเรืองรอง แสงสีทองกลับมา 

                 
ฉากชีวิตในเมืองผู้คนยังมากมาย 

                        
ใครจะนับผู้หญิงคนหนึ่ง รู้ว่าเธอหายไป 

                      
เมื่อชีวิตเธอคือนิยาย ที่โดนผู้คนเมิน 

                   
เธอไปอยู่ไหน ไม่มีใครถามถึง 

                            
เป็นใครอีกคนที่โดนสังคมกลืนกินไป 

                                  
ในเมืองยังมีเรื่องราววุ่นวาย ไม่มีอะไรเปลี่ยน 

                               
(หลายวันล่วงเลยไป ในบ้านยังเงียบงัน)

                                 
หลายเดือนห้องจึงเปิด ต้อนรับคนหน้าใหม่