เนื้อเพลง ถนน – พงษ์สิทธิ์ คำภีร์

INTRO:/

     ทอดร่างเป็นทางยาวไม่ปวดร้าว
                 
     ไร้หัวใจชื่อว่าถนน

     ให้ผู้ให้คนที่ร้อนรน
            
     ก้าวย่ำไปด้วยส้นรองเท้า

     จะหนักจะเบาแบกรับเอา
                                
     ไม่ร้องไห้อ้อนวอนร้องขอ

     รถถีบสิบล้อมอเตอร์คาร์
                   
ถลาลมไม่บ่นให้ร้าย
  
     เป็นที่ดับตายของเหล่าหมา
                               ( )
     พเนจรร่อนเร่ทั้งหลาย
   
     เกลื่อนกล่นล้มตายมากมาย
             
     บนถนนไร้คนสนใจ

     ไอแดดแผดเผา
                                        
     ไร้ร่มเงาจะลี้หลบยืนหยัดอดทน

     ถึงแตกซ่านเพราะฝนก็คงทน
          
ไม่รู้สึกไม่เจ็บไม่ตาย

     มีคนมากมายมาล้มหาย
                 
     มาตายจากซากทับถนน

     เพิ่มงอกพอกพูน
                 
ทับถมทวีคูณนับซากไม่ไหว

   เป็นที่ทำกินของเหล่าหมา
                                             ( )
ในร่างคนกลับมาเกิดอีกครั้ง

   แก่งแย่งชิงกันเพราะมุ่งหวัง
                             
ในทรัพย์สิน จากซากจากคน

    คนเจ็บ เจ็บจนจวนสิ้นใจ
             
ยังเข้ากลุ้มรุมกันฉีกทึ้ง

    หมดตัวแล้วจึงพาฝูง
         
ถอยทัพลับร่างจากไป
SOLO:             
      
 	เกิดในสังคมที่วกวน
                         
ต้องทำตนดังเช่นถนน
      
แบกรับอารมณ์ของทุกคน
                      
ที่สับสนแปรเปลี่ยนง่ายดาย

   บดเบียดเสียดแทรกแหวกทาง
         
   ให้ถึงจุดหมายเร็วพลัน

   ระวังสินทรัพย์ของคุณ
               
   ถูกฉีกทึ้งก่อนถึงจุดหมาย