เนื้อเพลง กวีบทเก่า – นูโว (Nuvo)

Intro :      

                         
แต่ก่อนทุกครั้งทีไร ได้อ่านได้เห็นในบทกวี
          
แค่อ่านแล้วทิ้งมันไป
             
ไม่เคยใยดีไม่ซึ้งชวนฝัน

              
ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า
                    
คือความรักที่กลายเป็นเศร้า

                          
อ่านไปก็งั้นๆ เรื่องราวที่ซ้ำๆ
                         
อ่านไปยังขำ ซ้ำเติมเรื่องเก่า
                                
ต้องมีคนสมหวัง ต้องมีคนชอกช้ำ
                      
ไม่จำ ไม่ซึ้งไม่เกี่ยวกับเรา

                      
จนวันที่เขาลืมเรา จู่ๆความเหงาก็เกิดมี
         
กลับเกิดลึกซึ้งในบทกวี
              
ได้อ่านอีกทีน้ำตาจะไหล
              
ใจความนั้นคงมีแต่เรื่องเก่า
                    
คือความรักที่กลายเป็นเศร้า
                               
อ่านไปอย่างช้าๆ เรื่องราวคนช้ำๆ
                        
แต่มันไม่ขำ เพราะเป็นตัวเรา
                                
ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง
                      
กับความผิดหวัง ต้องเจ็บต้องเหงา

                            
เก็บความหมายทุกตอน เก็บอักษรทุกตัว
                   
อยู่ในหัวใจเรา เข้าไปข้างใน
                     
ให้มันช้ำไปอีก ให้มันช้ำเข้าไป
                  
ให้มันสาแก่ใจ ให้ช้ำกว่านี้...

(ดนตรี)     

                                 
อ่านไปอย่างช้าๆ เรื่องราวคนช้ำๆ
                     
ให้มันตอกย้ำ ซ้ำเติมใจเรา
                                
ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง
                                   
กับความผิดหวัง ต้องเจ็บ ต้องเหงา
                             
ต้องเจ็บต้องช้ำ เป็นอย่างตัวเรา...